stuv
substantiv
MODERAT BOKMÅLen; stuven, stuver 
genus
maskulinum
ubestemt artikkel
en
bestemt form entall
stuven
ubestemt form flertall
stuver
FULL BOKMÅLSNORM
UTTALE[stu:v]
BETYDNING OG BRUK
INNHOLDSFORTEGNELSE
3.1
rundt, ovalt endestykke av (tøy)rull, vev e.l.
1
mest dialektalt
gjenstående del av et felt tre
; stubbe
SITATER
-
der staar igen saa megen stygt skaaren stuv i skogene
-
da merket han en stuve, som han ikke syntes han kjendte igjen
UTTRYKK
på stuv(en)
-
de hadde kjøpt tømmeret på stuen
-
de kjøpte ved på stuven(Lillesands-Posten 21.12.2012/32)
den stilleste stuven er største tjuven
ordtak
den mest stillferdige kan by på de største overraskelser
-
den stilleste stuen er den største tjuen, siger de her i dalen
-
stilleste stuen – største tjuen!
2
UTTRYKK
ligge stuv
om eldre bergenske forhold, om kutann i kutannspill
ligge med den runde siden opp
-
ligge stu(Maal og Minne 1918/135)
3
mest dialektalt
(rest av) sammenrullet vev, stoff, klede e.l.
; tøyrest
SITATER
-
en billig stu
-
stuver med stoff
-
disse helt spesielle stoffene der den eldste stuven er fra begynnelsen av 60-tallet(Andøyposten 10.02.2009/5)
3.1
rundt, ovalt endestykke av (tøy)rull, vev e.l.
SITAT
-
[legge tøystykkene] i hylden med stuen ud
4
mest dialektalt
hale, stjert (på fugl)
; styv
SITAT
-
[ørnen] blev sittende fast [i saksen] med stuven og det ene benet(Dagbladet 1929/56/2/6)