rekebikkje substantiv BØYNINGen genus femininum ubestemt artikkel en FULL BOKMÅLSNORM ETYMOLOGI første ledd reke BETYDNING OG BRUK bikkje som (stadig) streifer omkring på egen hånd | jf. løsbikkje SITAT der kom … en brun og sort-droplet hund frem … det var en rekebikje (Hans E. Kinck Vaarnætter 206 1901)
