Det Norske Akademis Ordbok

høgd

høgd 
substantiv
BØYNINGen; høgda, høgder
UTTALE[høgd]Uttale-veiledning
ETYMOLOGI
avledet av høg; se høy; tilsvarer dansk højde; se høyde
BETYDNING OG BRUK
1 
dialektalt
 hvert av flere nivå over hverandre
; etasje
SITAT
  • hvor vendernes vei støter sammen med Hukavende laa Trihøgdarborg. Det var den eneste borg paa 3 høgd eller etager
     (Henrik Angell Vikinger og skrællinger paa Bygdø 15 1908)
2 
dialektalt
 naturlig forhøyning i terrenget
; høydedrag
 | jf. høyde
SITATER
  • først saa gaar han op over kleven og alle bakkerne borte i aaslien der, og naar han er kommen op paa høgden, saa har han store, stærke vegen radt fram til Heggelien
     (P.Chr. Asbjørnsen Norske Folke- og Huldre-Eventyr 295 1879)
  • vi [besluttet] at gaa nord om en mindre høgd
     (Jens Andreas Friis Tilfjelds i ferierne 90 1876)
  • orren laat paa alle høgder
     (Mikkjel Fønhus Der vildmarken suser 135 1919)
2.1 
som sisteledd i stedsnavn
EKSEMPLER
  • Sollihøgda
  • Tryvannshøgda