gyv
substantiv
BØYNINGet / en
; gyvet / gyven 
; gyvet / gyven
genus
nøytrum / maskulinum
ubestemt artikkel
et / en
bestemt form entall
gyvet / gyven
FULL BOKMÅLSNORM
UTTALE[jy:v]
BETYDNING OG BRUK
det å gyve
; fykende, gyvende snø, støv e.l.
; gyving
| jf. rokk
SITATER
-
der stod en gyv af støv op omkring hele majoren
-
dialektaltet gy av jordråme slår opp fra snømuggen mark