Det Norske Akademis Ordbok

diskulpere

diskulpere 
verb
Informasjon
BØYNINGdiskulperte, diskulpert, diskulpering
preteritum
diskulperte
perfektum partisipp
diskulpert
verbalsubstantiv
diskulpering
FULL BOKMÅLSNORM
UTTALE[diskulpe:´rə]Uttale-veiledning
ETYMOLOGI
fra fransk disculper, av dis- og en avledning av latin culpa 'skyld'; se culpa
BETYDNING OG BRUK
foreldet
 frikjenne eller frita for skyld
; unnskylde
SITAT
  • forfatteren korrigerer sin tidligere lære om at den atypiske rus i alle tilfelle virker diskulperende
     (Aftenposten 22.12.1959/11)