Det Norske Akademis Ordbok

vikariat

vikariat 
substantiv
BØYNINGet; vikariatet, vikariater
UTTALE[vikaria:´t]Uttale-veiledning
ETYMOLOGI
innlånt; jf. tysk Vikariat, fransk vicariat; fra middelalderlatin vicariatus; jf. vikar og suffikset -at
BETYDNING OG BRUK
arbeidsliv, især skolevesen
 stilling, arbeid som vikar
 | jf. årsvikariat
EKSEMPEL
  • forlenge et vikariat
SITATER
tid da noen virker som vikar
SITAT