oren
adjektiv
BØYNINGorent, orne 
nøytrum
orent
flertall
orne
FULL BOKMÅLSNORM
UTTALE[o:`r(ə)n]
ETYMOLOGI
beslektet med ør
BETYDNING OG BRUK
dialektalt
; fortumlet
SITAT
-
han blev saa oren og underlig