Det Norske Akademis Ordbok

kommunikant

kommunikant 
substantiv
BØYNINGen; kommunikanten, kommunikanter
UTTALE[komunika´nt]Uttale-veiledning
ETYMOLOGI
fra latin communicans (genitiv communicantis), presens partisipp til communicare; jf. kommunikasjon
BETYDNING OG BRUK
kirkevesen
 altergjest