klingren
substantiv
MODERAT BOKMÅLen 
genus
maskulinum
ubestemt artikkel
en
FULL BOKMÅLSNORM
UTTALE[kli`ŋr(ə)n]
ETYMOLOGI
verbalsubstantiv til klingre
BETYDNING OG BRUK
foreldet
klingring
; klingrende lyd
SITAT
-
jeg blev døv av at høre den evindelige klingren av guldet