Det Norske Akademis Ordbok

kilje

kilje 
verb
Informasjon
MODERAT BOKMÅLkiljet, kiljet, kiljing
preteritum
kiljet
perfektum partisipp
kiljet
verbalsubstantiv
kiljing
FULL BOKMÅLSNORM
UTTALE[çi`ljə]Uttale-veiledning
ETYMOLOGI
trolig sammenvoksning av norrønt kiðja og kiðla, avledet av kið; se kje
BETYDNING OG BRUK
dialektalt
 kjee
SITAT