Det Norske Akademis Ordbok

bibliotekar

bibliotekar 
substantiv
BØYNINGen; bibliotekaren, bibliotekarer
UTTALE[biblioteka:´r]Uttale-veiledning
ETYMOLOGI
fra latin bibliothecarius, avledet av bibliotheca; se bibliotek
BETYDNING OG BRUK
fagutdannet leder for eller høyere funksjonær ved et bibliotek
SITATER
  • bibliotekaren fant sin belønning umiddelbart i utlånsstatistikken
     (Wilhelm Munthe Boknåm 10 1943)
  • en provisorisk scene, to skjelvende lyrikere, tre bleke bibliotekarer – pluss verdenslitteraturen
     (Tove Nilsen Chaplins hemmelighet 297 1989)
  • [han] oppga sitt formålsløse liv som ung mann [og] søkte en målrettet utdannelse som bibliotekar
     (Dag Solstad T. Singer LBK 1999)