Det Norske Akademis Ordbok

uartikulert

uartikulert 
adjektiv
ETYMOLOGI
avledet med prefikset u- av perfektum partisipp av artikulere
BETYDNING OG BRUK
1 
om lyd, stemme
 som ikke er klart artikulert
; rå
; hes
EKSEMPEL
  • uartikulerte brøl
SITATER
  • [han] udstødte en uartikuleret lyd
     (Jonas Lie Rutland 70 1880)
  • tildragelsens alvor druknedes i uartikuleret larm
     (Hans E. Kinck Rormanden overbord 49 1920)
  • en lang og uartikulert tale om [ølets] fortrinn
     (Torgrim Eggen Gjeld 43 1992)
  • gateselgernes hese, uartikulerte skrik
     (Erna Holmboe Bang Det hendte i Paris 10 1951)
  • han gryntet et spørsmål, så uartikulert at det var umulig for noen av dem å oppfatte et ord av det
     (Gunnar Staalesen 1900 Morgenrød LBK 1997)
2 
om krav, ønske, følelse
 som ikke er klart uttrykt
SITATER
  • all den innestengte, uartikulerte angst
     (VG 14.11.1951/7)
  • det uartikulerte, mer eller mindre sterke nærværet av sjelen, det i oss som løftes opp når vi begeistres
     (Klassekampen 16.08.2016/14)
3 
unyansert, primitiv, voldsom og rå (i fremtoning, ytringsform)
SITATER