kvige
substantiv
MODERAT BOKMÅLen; kvigen, kviger 
genus
maskulinum (femininum)
ubestemt artikkel
en
bestemt form entall
kvigen
ubestemt form flertall
kviger
FULL BOKMÅLSNORM
UTTALE[kvi:`gə]
ETYMOLOGI
av norrønt kvíga
BETYDNING OG BRUK
ungt hunndyr av okseslekten fra omkring ett år og til
den første kalvingen
; ungku som ikke har hatt kalv
| jf. elgkvige
SITATER
-
qvien ved krybben du finder ei meer i sin stald
-
toaarige kviger| av moskusokse
-
[hun var] gal som den unge kvige
-
hvad synes De om den brune kvien min, løitnant?
-
der kommer Nils dreng halende på kviga. Den stritter imot, stemmer beina i bakken og virrer angst med hodet