Det Norske Akademis Ordbok

kverv

kverv 
adjektiv
Informasjon
MODERAT BOKMÅLkvervt
nøytrum
kvervt
FULL BOKMÅLSNORM
UTTALE[kværv]Uttale-veiledning
ETYMOLOGI
av norrønt hverfr 'som svinger til siden; ustø; uvarig, troløs; rask, snar'
BETYDNING OG BRUK
1 
dialektalt, især om båt
 som går skjevt
; som lett dreier av
SITAT
  • på turen kan vi legge merke til om båten er kverv
     (Sunnmøre Arbeideravis 03.09.1979/20)
2 
dialektalt
 uvarig
; forgjengelig
3 
dialektalt
 rask
; smidig og spenstig
SITATER
  • smaagutten paa 10–12 aar sidder noksaa kværv i skotten
     (H. Schulze Udvalgte skrifter 6 1883)
  • han var svært kværv og hændig
     (Hans Aanrud Fortællinger II 2 1923)
  • [hun] snakket kvervt
     (Ole Edvart Rølvaag Den signede dag 73 1931)