Det Norske Akademis Ordbok

koprofag

koprofag 
substantiv
BØYNINGen; koprofagen, koprofager
UTTALE[koprofa:´g]Uttale-veiledning
ETYMOLOGI
av kopro-, til gresk kopros 'gjødsel', og -fag, til gresk phagos 'eter'
BETYDNING OG BRUK
1 
zoologi
 gjødseletende dyr, især insekt
2 
psykiatri
 person som lider av koprofagi
SITATER
  • overført
     
    [de] søber i sig hvad de i sin tid bekjæmpet. En politisk koprofag
     (Hans E. Kinck Sneskavlen brast III 171 1919)
  • [NN] var koprofag
     (Romerikes Blad 14.04.2012/13)