føye
adjektiv
BØYNINGføye, føye 
nøytrum
føye
flertall
føye
FULL BOKMÅLSNORM
UTTALE[føi`ə]
ETYMOLOGI
trolig dansk form føje, av gammeldansk føghe, føffue, fra middelnedertysk vōge, grunnbetydning 'passende, moderat,
liten'; jf. dansk føje, svensk föga
BETYDNING OG BRUK
foreldet
liten
; ubetydelig
; kort
EKSEMPEL
-
om føye tid
SITATER
-
en føje stund
-
tømmermandens rige falder inden føje tid
-
om føie stund
-
i 1549 måtte Olav Madsson i Trondheim bøte 1 ½ daler til kongen «for et føye slag av en øksehammer»