Det Norske Akademis Ordbok

døgenikter

døgenikter 
substantiv
BØYNINGen; døgenikteren, døgeniktere
UTTALE[dø:`gəniktər]Uttale-veiledning
ETYMOLOGI
avledet av døgenikt med suffikset -er
BETYDNING OG BRUK
sjelden
 døgenikt
SITAT
  • [boken var] av en veneziansk døgenigter Pietro Aretino
     (Hans E. Kinck Den sidste gjest 205 1910)